top of page
Zoeken

VERWEND

Foto van schrijver: EllenEllen

We hebben een nieuwe huisgenoot: Appa. Appa is een niet bijzonder aantrekkelijke witte kat met grijze vlekken en een hoekje uit haar oor. Dat missende stukje kraakbeen betekent dat ze gesteriliseerd is, want in Jakarta doen ze dat tijdens de operatie, zodat iedereen weet: laat deze kat maar lekker tekeer gaan, er kunnen toch geen kindjes meer van komen.

Eigenlijk is Appa meer een garagegenoot dan een huisgenoot, want ik heb ooit gezegd dat er bij mij geen huisdieren meer in komen en op z'n tijd kan ik heel consequent zijn.

Maar Rachel heeft haar dus geadopteerd en nu ziet ze ons huis als haar thuis. Zeker nu Rachel ergens een hele tas met proefverpakkingen Whiskas op de kop heeft getikt.

Ze is in middels zelfs zo verwend dat ze zondagmiddag bij ons aan de deur klopte (op z'n kats uiteraard). Ik heb haar vriendelijk uitgelegd dat ze niet binnen mocht komen, a. Omdat ik niet zo aardig ben als Rachel, b. Omdat ik geen kat in huis wil en in een consequente fase zit en c. Omdat ze in principe zo gemaakt is dat ze haar eigen eten kan vangen en buiten kan leven.

Later sprak ik Rachel, die trots vertelde dat Appa ratten en vleermuizen vangt. En ergens in onze voortuin opsmikkelt. Geen enkele reden dus om door mij bijgevoerd te worden. En sinds Wuhan een hele goede reden om 't beestje niet binnen te laten...


Van Rachel die een kat verwent, is het maar een klein bruggetje naar verwende boerderijdieren. De afgelopen weken zagen we overal geiten, schapen en koeien langs de weg, in een soort pop-up stalletjes, omgeven door vrouwen en kinderen die de dieren aaiden en voerden. Maar dit getroetel was niet voor lang, want woensdag begon voor de moslims het Offerfeest. En het woord zegt het al, het was niet echt de bedoeling dat de dieren dat zouden overleven.

Woensdagavond startte het hele gebeuren met gebed, terwijl wij ā€“ blinde heidenen ā€“ in het Duitse restaurant Die Stube aan de brattwurst zaten. Toen we rond tien uur naar huis scooterden (Afif was uiteraard bij zijn familie) galmden de gebeden nog steeds uit alle moskeeĆ«n en nadat we nog een poos hadden zitten praten nog steeds. Voor een juiste beeldvorming moet je je bedenken dat we in een stad wonen waar op bijna iedere straathoek een moskee is, dat er in Jakarta heel veel straathoeken zijn, dat iedere moskee is uitgerust met enorme microfoons en dat IndonesiĆ«rs maar Ć©Ć©n stand hebben op de volumeknop: maximaal.

Ik besloot het offerfeest maar eens te googelen, maar ik kon nergens vinden hoe lang de gebeden zouden duren. Wel leerde ik dat het een erg belangrijk feest is voor moslims en dat vrouwen en meisjes cadeautjes krijgen van hun mannelijke familieleden, waardoor het me eerst nog wel een aantrekkelijk feest leek. Maar toen de gebeden de hele nacht uit de moskeeƫn bleven denderen, vond ik er bar weinig meer aan.


Gelukkig was de volgende dag een vrije dag en deden we rustig aan. Opvallend is dat er op zoā€™n dag ook ineens veel minder smog in de lucht zit, zoveel scheelt het dus als de meeste mensen lekker thuis blijven. Dat dat het geval was, zagen we ā€™s avonds toen we met een paar collegaā€™s van Jan gingen eten bij FJ on 7th, een leuke rooftopbar in Kemang: er was bijna niemand.

Collegaā€™s Guus en Patrick vertelden dat de eigenaar van hun hotel had gevraagd of ze kwamen kijken bij het slachten van een koe, vlak achter het hotel, wat ze ook gedaan hadden. Kijk, en daar was ik dan dus afgehaakt. Best leuk om een beetje cultuur te snuiven in een ander land, maar er zijn ook echt grenzen.

Zaterdag zag ik trouwens bij de moskee bij ons om de hoek dat er een paar koeien waren die het feest hadden overleeft. Ze waren dan ook wel erg mager en lelijk, maar juist dat niet verwend worden heeft waarschijnlijk hun leven gered. Wel iets om Appa ter overweging mee te geven...


Tenslotte moet ik dit nog even kwijt: In de foyer van de Lippomall is om mij volledig onduidelijke redenen een enorme ijsbaan aangelegd. Compleet met kartonnen peperkoekhuisjes en piepschuim ijspegels op de daken. Het moet niet gekker worden. Vorige keer klaagde ik geloof ik over het woord Zomer BBQ, maar dat viel natuurlijk reuze mee in vergelijking met deze totale verhaspeling van seizoensgebonden zaken. Waarom een ijsbaan in de tropen? Waarom in juli en niet rond kerst, dat het geheel nog een klein beetje logica mee zou geven? Een structuurjunkie als ik trekt zulke dingen niet en dan wordt ik een beetje narrig. De kindjes op de baan gleden ook nog eens zo soepel rond op de welbekende oranje leenschaatsen, dat je ervan uit kan gaan dat ze vaker op schaatsen hebben gestaan, ook al is het buiten 35 graden. In principe schaatsten ze veel beter dan ik ooit gedaan heb, terwijl ik toch heel wat oefening heb gehad in de ijskoude winters van '85 en '86. Ik werd er gewoon een beetje chagrijnig van en wilde bijna een stekelige opmerking gaan maken over duurzaamheid en verwende kinderen. Maar dat houd ik wijselijk voor me. Iets met vlieguren en heel veel mooie reisjes ofzoā€¦




97 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
SMAKELIJK

SMAKELIJK

FEEST

FEEST

BERGEN

BERGEN

Comments


Ā© 2023 by NOMAD ON THE ROAD. Proudly created with Wix.com

bottom of page